บทพุทธชัยมงคลคาถา

บทพุทธชัยมงคลคาถา

(* ถ้าสวดให้แก่ผู้อื่น ให้เปลี่ยนจาก “เม” เป็น “เต” แปลว่า แก่ท่าน)

๑	พาหุง สะหัส สะมะภินิมมิตะสาวุธันตัง ครีเมขะลัง อุทิตะโฆระสะเสนะมารัง ทานาทิธัมมะวิธินา ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะสา ภะวะตุ เม* ชะยะมังคะลานิ ฯ
	ด้วยเดชานุภาภพของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นจอมมุนี ได้ทรงชำนะพญามาร  ซึ่งได้เนรมิตแขนตั้งพัน ถืออาวุธครบมือ ขี่ช้างพลายคีรีเมกข์ พร้อมด้วยเสนามารโห่ร้องกึกก้อง ด้วยธรรมวิธี มีทานบารมี เป็นตันนั้น ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ข้าพเจ้า
๒	มาราติเรกะมะภิยุชฌิตะสัพพะรัตติง โฆรัมปะนาฬะวะกะมักขะมะถัทธะยักขัง ขันตีสุทันตะวิธินา ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะสา ภะวะตุ เม* ชะยะมังคะลานิ ฯ
	ด้วยเดชานุภาพของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นจอมมุนี ได้ทรงชำนะอาฬวกยักษ์ดุร้าย ผู้มีจิตกระด้างลำพอง หยาบช้ายิ่งกว่าพญามาร เข้ามารุกรานราวีตลอดรุ่งราตรี ด้วยวิธีทรมานอันดีคือขันติธรรมนั้น ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ข้าพเจ้า
๓	นาฬาคิริง คะชะวะรัง อะติมัตตะภูตัง ทาวัคคิจักกะมะสะนีวะ สุทารุณันตัง เมตตัมพุเสกะวิธินา ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะสา ภะวะตุ เม* ชะยะมังคะลานิ ฯ
	ด้วยเดชานุภาพของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นจอมมุนี ได้ทรงชำนะพญาช้างนาฬาคิรี  ซึ่งกำลังเมามันร้ายแรง เหมือนไฟป่าที่ลุกลาม ร้องโกญจนาทเหมือนฟ้าฟาด  ด้วยวิธีรดลงด้วยน้ำคือพระเมตตานั้น ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ข้าพเจ้า
๔	อุกขิตตะขัคคะมะติหัตถะสุทารุณันตัง ธาวันติโยชะนะปะถังคุลิมาละวันตัง อิทธีภิสังขะตะมะโน ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะสา ภะวะตุ เม* ชะยะมังคะลานิ ฯ
	ด้วยเดชานุภาพของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นจอมมุนี ได้ทรงชำนะองคุลิมาลโจร ทารุณร้ายกาจนัก ทั้งฝีมือเยี่ยม ควงดาบไล่ตามพระองค์ไปตลอดทาง ๓ โยชน์ ด้วยอิทธิปาฏิหาริย์นั้น ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ข้าพเจ้า
๕	กัตวานะ (อ่านว่า กัดตะวานะ) กัฏฐะมุทะรัง อิวะ คัพภินียา จิญจายะ ทุฏฐะวะจะนัง ชะนะกายะมัชเฌ สันเตนะ โสมะวิธินา ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะสา ภะวะตุ เม* ชะยะมังคะลานิ ฯ
	ด้วยเดชานุภาพของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นจอมมุนี ได้ทรงชำนะนางจิญจมาณวิกา (อ่านว่า จินจะมานะวิกา) ที่ทำมารยาแสร้งกล่าวโทษพระองค์  โดยผูกท่อนไม้กลม แนบเข้ากับท้อง ทำเป็นมีครรภ์แก่ ด้วยความสงบงามในท่ามกลางประชุมชนนั้น ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ข้าพเจ้า
๖	สัจจัง วิหายะ มะติสัจจะกะวาทะเกตุง วาทาภิโรปิตะมะนัง อะติอันธะภูตัง ปัญญาปะทีปะชะลิโต ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะสา ภะวะตุ เม* ชะยะมังคะลานิ ฯ
	ด้วยเดชานุภาพของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นจอมมุนี ผู้รุ่งเรืองด้วยดวงประทีปคือปัญญา  ได้พบทางชำนะสัจจกนิครนภ์ (อ่านว่า สัดจะกานิครน)  ผู้มีนิสัยตลบตะแลง มีสันดานโอ้อวดมืดมน ด้วยสัจจวาจานั้น  ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ข้าพเจ้า
๗	นันโทปะนันทะภุชะคัง วิพุธัง มะหิทธิง ปุตเตนะ เถระภุชะเคนะ ทะมาปะยันโต อิทธูปะเทสะวิธินา ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะสา ภะวะตุ เม*ชะยะมังคะลานิ ฯ
	ด้วยเดชานุภาพของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นจอมมุนี โปรดให้พระโมคคัลลานะเถระพุทธชิโนรส นิรมิตกายเป็นนาคราช ไปปราบนันโทปนันทนาคราช ผู้มีฤทธิ์มาก แต่มีความรู้ผิด ด้วยวิธีแสดงอุปเทห์แห่งฤทธิ์นั้น ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ข้าพเจ้า
๘	ทุคคาหะทิฏฐิภุชะเคนะ สุทัฏฐะหัตถัง พรัหมัง วิสุทธิชุติมิทธิพะกาภิธานัง ญาณาคะเทนะ วิธินา ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะสา ภะวะตุ เม*ชะยะมังคะลานิ ฯ
	ด้วยเดชานุภาพของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นจอมมุนี ได้ทรงชำนะท้าวพกาพรหมผู้มีฤทธิ์มีความสำคัญตนผิด ว่าเป็นผู้มีฤทธิ์ รุ่งเรืองด้วยวิสุทธิคุณ ถือมั่นด้วยมิจฉาทิฏฐิ เหมือนถูกงูร้ายกำลังตรึงรัดไว้แน่นแฟ้น ด้วยวิธีประทานยาพิเศษ คือเทศนาญาณนั้น ขอชัยมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ข้าพเจ้า
	เอตาปิ พุทธะชะยะมังคะละอัฏฐะคาถา โย วาจะโน ทินะทิเน สะระเต มะตันที หิตวานะ (อ่านว่า หิดตะวานะ) เนกะวิวิธานิ จุปัททะวานิ โมกขัง สุขัง อะธิคะเมยยะ (อ่านว่า อะทิคะไมยยะ) นะโร สะปัญโญ ฯ
	นรชนใด ไม่เกียจคร้าน สวดก็ดี ระลึกก็ดี  ซึ่งพระพุทธชัยมงคล ๘ คาถา แม้เหล่านี้ทุกๆวัน นรชนนั้นจะพึงละเสียได้ ซึ่งอุปัทวันตรายทั้งหลาย  มีประการต่างๆ เป็นเอนก ถืงซึ่งวิโมกขสิวาลัย (หมายถึง บรรลุมรรค ผลนิพพาน) อันเป็นบรมสุขแลฯ